2 Ocak 2014 Perşembe

Yeni Bir Yıl

Merhaba

Yazdım.Sonra sildim. Yeni yıla böyle bir yazı yakışmayacağı için. Yeni Yıl bana ve çekirdek aileme çok güzel şeyler getirecek hissediyorum. Bunu gerçekten hissediyorum. Umarım çevremdeki insanlarda mutlu olmayı becerebilirler.

Bu yıla biraz buruk biraz hüzünlü girdik. Fakat herşey insanlar için başımıza her geleni kabullenmeyi bilmek gerekiyor.

Ben bu aralar etrafımdakiler için üzgünüm. İşin kötüsü de elimden hiç birşey gelmiyor.

Bu aralar Buse ye çok takılıyor kafam. Anne olmak zor iş. Her yaşının farklı bir zorluğu var. Derslerle arası hiç hoş değil. Okulun çok gereksiz olduğunu düşünüyor. Vakit kaybı imiş. Aslında kesinlikle katılıyorum fakat ona birşey diyemiyorum.

Çocuklarımız bilgisayar ve uzay çağı çocuğu fakat ne yazık ki bizim ülkemizin eğitim sistemi yontma taştan kalma.

Kızım ısrarla okumayı sevmediğini söylüyor ve okumayı red ediyor ve tabi yazmayıda. Şu el yazısını çıkaranın taaa...... isteyen istediği gibi doldursun. Ne ben okuyabiliyorum ne kendisi yazdıklarını yazısı çok fena. Malesef te öyle bir tempo ile ilerliyor ki dersler ne okumasına nede yazısına takviye yapabilecek zaman kalmıyor. Dersler ödevler ödevler.....

Adım gibi biliyorum bu öğrendikleri hiç bir işe yaramayacak. Akademik anlamda başarılar sağlaması ileriki hayatında onu mutlu kendine güvenli ve hayatta başarılı bir birey yapmayacak. Ama yinede system bu şekilde olduğu için zorlamayada mecburum.

Zekası az olsa diycem ki bu çocuğum kapasitesi bu kadar yapılacak birşey yok. Fakat zeka ile ilgili bir sıkıntımız yok. Tek olay derslerin eğlenceden uzak oluşu. Üstelik okulun bunu bizden bekliyor olmasıda ayrı bir trajedi. Bana okumayı zevkli hale getirecek birşeyler yapmamı söylüyorlar fakat o şeyler neler malesef bulamıyorum. Senelerce öğretmenlik yapmış ve bu işin eğitimini almış insanların tek tavsiyesi bu. Bol bol okutun ve eğlenceli hale getirin. Mesela takla atarken okutsak :)
Kızımın kendi anlattığı; Anne hayat bilgisi ve Türkçe de o kadar sıkılıyorum ki bir bakmışım hayallere dalmışım. :) Güler misin ağlarmısın?

Üstelik bu çocuk  söz de şanslı çocuklar arasında özel okula gidiyor. Fakat okul daki öğretmen daha sınıftaki 20 çocuğa etkili dinleme yapmayı bile becerememiş durumda. Öğretmen toplantıda anlatıyor. Ben bu çocukları anlayamıyor. Ders te bir türlü oturamıyorlar ( put gibi). Hep bir hareket hep bir hareket. Neden acaba ?  Acaba bu çocuklar sürat zamanı teknoloji çağı çocukları olabilir mi?

Bizim zamanımız daki put gibi duran etkisiz tepkisiz çocukları şimdi aynı sıralarda beklemek doğru mu?

 Velhasıl ben doğru cevapları biliyorum fakat elimden birşey gelmiyor.

Şimdi aklı başında sosyal kendine güvenen bir çocuk mu yetiştirmek lazım. Yoksa bazı ailelerin yaptığı gibi soluk aldırmadan ders çalış dersane kurs kitap test mi yapmak lazım.

İşte bende tüm bunların ortasındayım.

Benim okulum da fena gitmiyor. Fakat eğitimdeki bozukluk her yerde aynı ha ilkokuldasın ha yüksek lisans hiç farketmiyor. Acı gerçekte bu zaten. Kendi çabanla ne yapabiliyorsan o kadarsın.

Neyse yeni yıl yazısından çok şikayet gibi oldu fakat yaşanan gerçeklerden kaçamıyor insan hele bir de anne ise. Hep bir soru hep bir soru daha iyi ne yapabilirim.

Sevgiler

Alev


 

2 yorum:

  1. alev hanim,cok güzel paylasimlariniz var.tebrik ediyorum.bende mersindenim bu arada :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim yorumunuza... Mersin deymişsiniz tanışmak isterim. Sevgiler

      Sil

Merhaba

Blogumu okuduğunuzda yorum bırakırsanız sevinirim. Ziyaret ettiğinizi ancak yorumlarınızdan anlayabiliyorum.
Teşekkürler